Bite The Hand That Feeds You

Sommige mensen moeten elke dag hun haren knippen,
of ze zouden stikken.
Andere mensen kunnen fantastisch gitaar spelen,
zelfs met geklauwde vingers.
Sommige mensen lachen niet naar de zon,
ze huilen liever naar de maan.
Sommige mensen begrijpen niet dat de grond onder hun voeten
van iemand anders kan zijn.

Voor Bite the hand that feeds you gaan we aan de slag met een meute jonge Roma- en andere muzikantjes. Ergens tussen Gadjo Dillo en Minor Swing ontstaat een sprookje met scherpe klauwen. Over zwarte schapen en wilde welpen, over hebben en over houden, over volle manen en lege portemonnees.

De makers draaien de clichés rond zigeuners, gitano’s en manouches binnenstebuiten, op zoek naar de ontbrekende spijker van de kruisiging.

"Tijdens de voorstelling transformeert Al Timimi tot een harig monster, bijna een hond. Zijn slotmonoloog is een straffe schop onder de kont van het publiek: 'Ik word behandeld als een hond maar ik zal me maar aangeven bij de politie - al weet ik nog niet goed waarvoor - want ik kan hier toch niet leven en werken.' Die zit."
Els Van Steenberghe, Knack